نیستی اشک چرا اینهمه تر می آیی

سنگها بسته به دامان شرر می آیی

قطره نارفته به انداز گهر می آیی

آخر از ضبط نفس در ته پر می آیی

به وطن خفته ز تشویق سفر می آیی

تا تو یک نالهٔ پرواز اثر می آیی

تا کجاها به سر آبله بر می آیی

هر چه شب رفته ای از خویش سحر می آیی

وعده وصل است و تو آیینه به بر می آیی

حیرت این است که در دل به نظر می آیی

تا تو همچون نگه از پرده به در می آیی

همچو پرواز به افشاندن پر می آیی