چون مژه دل بستهٔ چشم سیاهت خوابها

حیرت است از قبله روگرداندن محرابها

بی خلل باشد زگردون گردش گردابها

سایه را بیجا نسازد قوت سیلابها

ساز ما می نالد از ابرام این مضرابها

موج با آن جهد نتواندگذ شت از آبها

از چراغ کشته سامان کرده ام مهتابها

تهمت خط برندارد نقطه ازاعرابها

خود به خود این رشته می گیردگره از تابها

موج در بحرکمان می خیزد از قلابها

چون صف مژگان گشاید محوگر دد خوابها

برنمی دارد هواگشتن تری از آبها