نمی توان خبر پاگرفت سر به هوا

به خاک ریشه وگل می کند ثمر به هوا

نمونکاشته تخم شرر مگربه هوا

مباد ذوق فضولی کند خبر به هوا

چوگردباد همین بسته ام کمر به هوا

غبار من که ندانم که داد سر به هوا

که لب گزیده گره بند نیشکر به هوا

به راهت آینه ها بسته چشم تر به هوا

که محمل نفسی دارد این سفر به هوا

که رفته است سرشمع بیشتر به هوا

که ابر بیضه شکسته ست زیر پر به هوا

گشوده اند چو صبحت هزار در به هوا

که این غبار نیابی دم دگر به هوا

که هر نفس نفس اینجاست نامه بر به هوا