که عکس موج می شد جوهرآیینهٔ مینا

که می تابد چو جوهر نشئه از آیینهٔ مینا

که راز میکشان گل کرده است از سینهٔ مینا

نبندد صورت تمثال زنگ آیینهٔ مینا

ببازد بیستون رنگ وقار ازکینهٔ مینا

به روی بخت ما بگشا درگنجینهٔ مینا

به زرین تخت جام از قصر زنگارینهٔ مینا

که حیرت می شود سیماب در آیینهٔ مینا

صفا مفت است منگرکسوت پارینهٔ مینا

مرا باید نشاندن در دل بی کینهٔ مینا

به روز وصل ما ماند شب آدینهٔ مینا

بود با سنگ و آتش الفت دیرینهٔ مینا