شفق در خون حسرت می تپد از دیدن مینا

جگرها بر زمین می ریزد ازکف رفتن ساغر

بنال از درد غفلت آنقدرکز خود برون آیی

سراغ عیش ازین محفل مجوکز جوش دلتنگی

تنک سرمایه است آن دل که شد آسودگی سازش

به سعی بیخودی قلقل نوای ساز نیرنگم

رعونت در مزاج می پرستان ره نمی یابد

نزاکت هم درتن محفل به کف آسان نمی آید

بساط ناز چیدم هرقدرکز خود برون رفتم

خموشی چند، طبع اهل معنی تازه کن بیدل