ای لعبت تحیر! نور چه آفتابی

هنگامهٔ خموشت چندین کتاب دارد

آزادی و تعلق فرصت شمار شوقت

آیینهٔ تعین حکم حباب دارد

دل معنی غریبی است چشمی گشا و دریاب

حیرت خیال پیماست عبرت قیامت آراست

دانش اگر کمال است فهم خودت محال است

افتاده است حیرت در عالم خیالات

خواهی به عجز و تسلیم خواهی به ناز و مستی

تدبیر علم و دانش تمهید نارساییست

بیدل که داد اینجا آگاهی از تو ما را