از نام اگر نگذری از ننگ برون آ

عالم همه از بال پری آینه دارد

زین عرصة اضداد مکش ننگ فسردن

تا شهرت واماندگی ات هرزه نباشد

آب رخ گلزار وفا وقف گدازی ست÷

تا شیشه نه ای سنگ نشسته ست به راهت

بک لعزش پا جادة توفیق طلب کن

وحشتکدة ما و منت گرد خرامی است

افسردگیی نیست به اوهام تعلق

در نالهٔ خا مش نفسان مصلحتی هست

زندانی اندوه تعلق نتوان بود