چه کدخدایی ست ای ستمکش جنون کن از دردسر برون آ

به کیش آزادگی نشایدکه فکر لذات عقده زاید

اگر محیط گهر برآیی قبول بزم وفا نشایی

دماغ عشاق ننگ دارد علم شدن بی جنون داغی

ز شعله خاکستر آشیانی ربود تشویش پرفشانی

کسی درین دشت برنیامد حریف یک لحظه استقامت

ندارد اقبال جوهر مرد در شکنج لباس بودن

به صد تب وتاب خلق غافل گذشت زین تنگنای غربت

به بارگاه نیاز دارد فروتنی ناز سربلندی

جهان گران خیز نارسایی ست اگرنه در عرصه گاه عبرت

درین بساط خیال بیدل ز سعی بی حاصل انفعائی