امروزکیست مست تماشای آینه

دیوانهٔ جمال تو گر نیست از چه رو

در حسرت بهار خطت گرد می کند

موقوف جلوهٔ گل شبنم بهار توست

از شرم آنکه آب نشد از نظاره ات

شد عمر صرف جلوه پرستی ، ولی چه سود

جز حیرت آنچه هست متاع کدورت است

با خوی زشت صحبت روشندلان مخواه

حسن و هزار نسخهٔ نیرنگ در بغل

روزی که داد عرض نزاکت میان یار

چندان که چشم باز کنی جلوه می دهد

بیدل به هر دلی ندهند آرزوی داغ