52
غزل شمارهٔ ۲۶۲۹
ای تماشایت چمن پرور به چشم آینه
بی توخس می پرورد جوهربه چشم آینه
تا جدا افتاده است از دولت دیدار تو
می زند مشاطه خاکستر به چشم آینه
شوق مشتاقان چرا در دیده مژگان نشکند
می کشد یاد خطت مسطربه چشم آینه
تا شود روشن سواد نسخهٔ حیرانی ام
صورت خود را یکی بنگر به چشم آینه
گریه پررسواست کو بند نقاب حیرتی
تا کنم سودای چشم تر به چشم آینه
ازگرانجانی ندارم ره به خلوتگاه دل
می شود تمثال من پیکر به چشم آینه
چون نگه بی مطلب افتد زشتی و خوبی یکی ست
سنگ هم کم نیست از گوهر به چشم آینه
مست حیرت از خمار وهم امکان فارغ ست
انتظار کس مکن باور به چشم آینه
دعوی باربک بینی تا توانی برد پیش
فرق کرد تمثالم از جوهر به چشم آینه
جوهر عبرت مخواه ازکس که ابنای زمان
دیده اند احوال یکدیگر به چشم آینه
از صفای دل تو هم بیدل سراغ راز گیر
حسن معنی دید اسکندر به چشم آینه