نیست محروم تماشا جوهر اندر آینه

دل چو روشن شد هنرها محو حیرت می شود

حیف آگاهی که باشد مایل و هم دویی

صانع از مصنوع اگر جویی به جز مصنوع نیست

بس که پیدایی درین تهمت سرا آلودگی ست

رنگ حال نیک و بد می بینم اما خامشم

هیچ نقشی بر دل آگاه نفروشد ثبات

دل مصفاکرده را از خودنمایی چاره نیست

حسن بیرنگی که عالم صورت نیرنگ اوست

کیست دل کز جلوهٔ طاقت گدازش جان برد

تا شود روشن که بیمار محبت مرده نیست

بیدل اظهار هنر محرومی دیدار بود