زد عرق پیمانه حسنی ساغر اندر آینه

جلوهٔ او هرکجا تیغ تغافل آب داد

عالم آب است امشب دل بهٔاد نرگسش

دل به نیرنگ خیالی بسته ایم و چاره نیست

آنچه از اسباب امکان دیده ای وهمست و بس

دامن دل گرد کلفت بر نتابد بیش ازین

طبع روشن فارغ است از فکر غفلتهای خلق

در خیال آباد دل از هر طرف خواهی درآ

گرد تمثالم ولی از سرگرانیهای وهم

صحبت روشندلان اکسیر اقبال است و بس

جبهه ای داری جدا مپسند از ان نقش قدم