نیست خاموشی به کار شمع محفل جزگره

از جنون بر خویش راه عافیت هموارکن

خامهٔ صدقیم آهنگ صریر ما حق است

بیقرارانیم حرف عافیت از ما مپرس

چون نفس از عاجزی تار نظر هم نارساست

گر سر ما شد جدا ازتن چه جای شکوه است

وحشت ما گر مقام الفتی دارد دلت

دل به صد دامن تعلق پای ما پیچیده است

هر چه باشد وضع جمعیت غنیمت گیر و بس

فرصتی کو تا به ضبط خود نفس گیرد نفس

ای خوشا نومیدی تدبیر فتح الباب من

تا نفس باقیست کلفت بایدم اندوختن