به حیرتم که عجب خویش را بجا بسته

که حیرت از مژه اش رشته ها به پا بسته

ولی ادب ره تقریر مدعا بسته

به گردن دل خون گشته خون بها بسته

که عقد عهد به خلوتگهٔ حیا بسته

مرا سریست که احرام بوریا بسته

که دل به سلسلهٔ نقش بوربا بسته

نگه تصور رنگینی حنا بسته

که هرکه رفته زخود خویش را به ما بسته

دلی شکسته اگر صورت صدا بسته

که بیدل اینهمه مضمون دلگشا بسته