چیست گردون کاینقدر در خلق غوغا ریخته

گرد ما صد بار از صحرای امکان رفته اند

آه از این حرص جنون جولان که از سعی امل

قطع امید قیامت کن که پاس مدعا

تا نیفشانی به سر خاک بیابان امید

زیر دیوار که باید منت راحت کشید

حسرت تعمیر بنیاد قناعت داشتیم

گر مروت مشربی با چین پیشانی مساز

از ازل گمگشتهٔ آغوش یکتای توام

تا ز هر عضوم سجود آستانت گل کند

تا توانی بیدل از تعظیم دل غافل مباش