در محیطی کز فلک طرح حباب انداخته

با دو عالم شوق بال بسملی آسوده ایم

بر شکست شیشهٔ دلهای ما رحمی نداشت

تاکجاها بایدم صید خموشی زیستن

نقشی از آیینهٔ کیفیت ما گل نکرد

هستی ما را سراغ از جلوه دلدار پرس

غیر شور ما و من بر هم زنی دیگر نداشت

گر نباشد حرص عالم بحر مواج غناست

رخت همت تا نبیند داغ اندوه تری

ای خیال اندیش مژگان اندکی مژگان بمال

ما و عنقا تا کجا خواهیم بحث شبهه کرد

یک نگه کم نیست بیدل فرصت عمرشرار