55
غزل شمارهٔ ۲۶۰۷
گر دهد رنگ تماشای تو پرواز نگاه
خیل طاووس توان ریخت ز پرواز نگاه
قید یک حلقهٔ زنجیر خیالی است محال
دیده تا چندکند منع جنون تاز نگاه
عمرها شد که به آن جلوه مقابل شده ام
می رسد بر من حیران چقدر ناز نگاه
حیرت آینه ام مهر نبوت دارد
تاب دیدار تو بس شاهد اعجاز نگاه
دور باش عجبی داشت شکوه حیرت
دل هم آگاه نشد از چمن راز نگاه
آشیان می شود از وحشت شوقم پ رو بال
مژه خمیازه کش است از پی پرواز نگاه
در نهانخانهٔ دل مژدهٔ دیداری هست
می کشدگوش من از آینه آواز نگاه
شوق بیتاب نسیم چه بهارست امروز
می کشم بوی گل از شوخی انداز نگاه
راز مخموری دیدار نهان نتوان داشت
صد زبان در مژه دارد لب غماز نگاه
چون شرر چشم به ذوق چه گشایم بیدل
من که انجام نفس دارم و آغاز نگاه