از بسکه ضعف طاقت بوسید روی زانو

آبم در ین ادبگاه از شرم غفلت شرم

کو معبد حضوری کز ما برد رعونت

هر جلوه را درین بزم آیینه است منظور

شکر قد دوتایم امروز فرض گردید

مشق دبیر اسرار چندین نشست دارد

چون برگ گل به یادت یک صبح غنچه بودم

زین فکرهای باطل چیزی نمی گشاید

بیحاصلان سرا پا اندوه در کمینند

تغییر وضع تسلیم بر غنچه هم ستم کرد

بیدل چو موج گوهر در فکر خوبش خشکم