رنگ شکسته ای که نیست قابل گرد راه تو

کیست به خود نمی کند ناز ز دستگاه تو

عکس به روی آینه ، آینه درپناه تو

سرمه نمی شود سفید از مژهٔ سیاه تو

حیرت ما دلیل ما جلوهٔ تو گواه تو

آینهٔ شکسته ای یافته ام به راه تو

هرکه محرفی نخورد از غلط نگاه تو

هم به زبان ناز توست آینه عذر خواه تو

گل به سر امید زد رنگ من از کلاه تو

دود چراغ کشته است شامه گداز آه تو