چون صبح تو هم دامن آهی به کمر زن

بر باد رو و دست به دامان اثر زن

گر دست دهد ناله ات آتش به شکر زن

خامی ست درین میکده گو جوش شرر زن

دل جمع کن و سنگ به سامان گهر زن

خمیازه مهیاکن و بر حلقهٔ در زن

بر آتش افسردهٔ ما دامن تر زن

تا خون نخوری گل به در کسب هنر زن

گر دست به جامت نرسد دست به سر زن

این شاخ پراکنده دمیده ست تبر زن

یک چین جبین دامن ازین معرکه برزن

خواب تو گران است به رخ آب دگر زن