سراغ دل نخواهی از من دیوانه پرسیدن

برون افتاده ای از پردهٔ ناموس یکتایی

محبت هر خسی را مورد الفت نمی خواهد

نفس تا می تپد لبیک و ناقوسی ست در سازش

چراغی را که پیش از صبحدم بردند ازین محفل

به سر خاکی فشان و گنج استغنا تماشا کن

چراغی از قدح بردار و هر جانب که خواهی رو

به ذوق حرف و صوت پوچ خلقی رفته است از خود

خمار ناتمامی دور چندین ما و من دارد

معارف باکه می گویی حقایق ازکه می پرسی

زبان شرم اگر باشد به کام خامشی بیدل