موج خونم هر قدر توفان نما خواهد شدن

عمرها شد در تمنای خرامت مرده ام

از تغافل چند بندی پرده بر روی بهار

دردم مردن مرا بر زندگی افسوس نیست

قدر مشتاقان بدان ای ساده رو کز جوش خط

در کمین شعلهٔ هر شمع داغی خفته است

بی تلافی نیست شوقم در تک و پوی وصال

نشئهٔ آب و گل و شوخی بنای وحشتیم

در بیابانی که دل می نالد از بار غمت

پختگان یکسر کباب انتظار خامی اند

گر به این افسردگی جوشد جنون اعتبار

جادهٔ سر منزل تحقیق ما پوشیده نیست

دوری از دلدار ننگ اتحاد معنوی است

سرمهٔ صد نرگسستان عبرت است اجزای ما

نیستم بیدل چو تخم از خاکساری ناامید