گرد چین دستی نزد بر دامن کوتاه ما

تا به خاک از لغزش پاکاش باشد راه ما

جز شکست دل چه خواهد بود مزد آه ما

در صف آتش علمدار است برگ کاه ما

عمرها شد روز ما می جوشد از بیگاه ما

عشق پرکرده ست آغوش هلال از ماه ما

این رسن عمری ست یوسف می کشد از چاه ما

ماسواگر وارسی اسمی است از الله ما

نیست درویشی که باشد کلبه اش بی شاه ما

زین کچه بسیار دارد خاک بازیگاه ما

چشم از عالم بپوشی تا شوی آگاه ما

عجز واکرده است بیدل بر سر ما راه ما