پُر ملاف از جوهر باریک بینی داشتن

خفته چندین ملک جم درحلقهٔ تسلیم فقر

همت از در یوزهٔ علم و عمل وارستن است

بی مژه بستن رهایی نیست زین آشوبگاه

آنقدر کز فکر استغنا برون آیی بس است

شعله را گفتم سرت پا مال خاکستر که کرد

تا سوادکلک تقدیر اندکی روشن شود

بی نیازانی که پا بر اوج عزت سوده اند

قید جسم آنگه دماغ بی نیازی ؟ شرم دار

بوی این گلشن هم از غوغای زاغان نیست کم

گر به لفظ و معنی افکار بیدل وارسی