منفعل خلق را ناز صنم داشتن

خاک خوری خوشتر است زین همه تن پروری

می شکند صد کلاه بر فلک اعتبار

چوب به کرباس پیچ ، طاسی و چرمی و هیچ

کارگه حیرتی ورنه که داردگمان

گر طلب عافیت دامن جهدت کشد

محرمی وضع دهر بی عرق شرم نیست

مهر ازل شامل است با همه ذرات کَو ن

بر رخ ما بافتند پردهٔ تصویر صبح

آه سر و برگ ما سوخت غم عافیت

ای هوس اندوز امن جمع ز آفت شناس

بیدل از امید خلد قطع توّهم خوش است