زنده ام من هم به آن ننگی که نتوان زبستن

کاش باشد بی رخت چون مرگم آسان زیستن

سر به جیبم خاک کرد این بامدادان زبستن

ای شرر باید همان در سنگ پنهان زیستن

چند خواهی این چنین ای خانه ویران زیستن

چون سحر زین بیش نتوان سست پیمان زیستن

گل به سر می خواهد آتش در گریبان زیستن

جلوه غافل نیست از اسباب حیران زبستن

در کفن دارد نگاه پیر کنعان زیستن

بی خس جاوید باید جوع دندان زبستن

می توان صد سال بی اندیشهٔ نان زیستن

حیف دنیا دار و پنهانتر ز شیطان زیستن

اینقدر می خواهد آیین مسلمان زیستن

موج ناچار است در بحر از پریشان زیستن

خضر اگر باشی در اینجا نیست امکان زیستن