زان تغافلگر چرا نا شاد باید زبستن

بلبلان نی الفت دام است اینجا نی قفس

من نمی گویم به کلی ازتعلق ها برآ

خواه در دوزخ وطن کن خواه با فردوس ساز

چون سپندم عمرها درکسوت افسردگی

نیست زین دشوارترجهدی که ما را با فنا

زندگی برگردن افتاده ست یاران چاره چیست

موج گوهر در قناعتگاه قسمت خشک نیست

هرسرمویت خم تسلیم چندین جانکنی است

بیدل این هستی نمی سازد به تشویش نفس