ما و نگاه شرمگین از تک و تاز دوختن

ضبط نفس زکف مده فرصت چاره نازک است

عشق جنون ترانه است ، ناله نفس بهانه است

شهرت خودنمایی ات رونق شرم می برد

در همه حال نیستی است چاره گر شکست دل

گرد تردد حدوث بخیه به روی ما فکند

گر مژه بسته ای ز خلق هر دو جهان شکار توست

عمر به تاب وتب گذشت محرم عافیت نگشت

عجز نفس حباب راکرد به خامشی گرو

بیدل از ین دو روز عمر ننگ بقای کس مباد