غرور خودنمایی تا کنیم از یکدگر پنهان

چو یاقوت از فسون اعتبار ما چه می پرسی

بنازم سبزهٔ خطی که از سیر سواد او

چه فیض است این که در اندیشهٔ شیرینی نامش

خیالش آنقدر پیچیده است اجزای امکان را

همه آگاهی است اینجا تو ترک وهم و غفلت کن

مجو نفع از نکوکاری که با بدگوهر آمیزد

گر از خواب گران چون شمع برخیزی شود روشن

به وصل آیینهٔ نازم به هجران پردهٔ رازم

توان خواند از عرقهای خجالت سرنوشت من

گشادی هست در معنی به جیب هر گره بیدل