به تمکینی که آتش نیست در سنگ آنقدر پنهان

به عشقت در طلسم نیشتر دارم جگر پنهان

به ذوق عافیت کردم به زیر بال ، سر پنهان

در این ویرانه ماند آخر نشان گنج زر پنهان

تحیر رشته ای چون موج دارم در گهر پنهان

صدای کاسهٔ چشم است در تار نظر پنهان

که چون آیینه در دیوار دارد نام در پنهان

که بو در برگ گل تیغی ست در زیر سر پنهان

جهانی می رود در نقش پای یکدگر پنهان

ز چشم نقش پا چون رنگ می دارم سفر پنهان

که من چون غنچه در منقار دارم بال و پر پنهان