ای التفات نام تو گیرایی زبان

حیرت نوای زیر و بم ساز قدر تو

هرچند ما ومن به صد آهنگ گل کند

تا بوی خیر و شر بری از گلشن خیال

این چار سو که مرکز سودای ما وتوست

خاموشی است مطرب ساز خروش ما

رمز چه مدعا که به افشا نمی کند

عالم به حسن خلق توان کرد صید خویش

موجی که باد شوخی اش آسود، گوهر است

بیدل به حرف و صوت حقیقت نمی خرند