بسته ام چشم امید از الفت اهل جهان

بسکه پستی درکمین دارد بنای اعتبار

ازتجمل سفله را ساز بزرگی مشکل ست

ای تمنایت خیال اندیش تصویر محال

نارسایی جادهٔ سر منزل جمعیت است

جز تحیر از جنون ما سیه بختان مپرس

عاشق از اهل هوس در صبر دارد امتیاز

رفتگان یا رب چه سامان داشتند از درد و داغ

عیشها دارد عدم فرسایی اجزای من

کوشش گردون علاج بی بریهایم نکرد

در فضای دل مقام عزت و خواری یکی ست

بی رواجیهای عرض احتیاجم داغ کرد

صبح این هنگامه ای از سیر خود غافل مباش

چشم اورا نیست بیدل سیری از خون ریختن