رگ خواب است چون مخمل ز غفلت هر سر مویم

اگر میل پر افشانی نماید رنگ از رویم

- بیاض نسخهٔ عبرت مراد چشم آهویم

نهال جاده ام یک سجدهٔ هموار می رویم

تهی دستی درین ویرانه کرد آخر دعاگویم

گل چشمم همین عیبی ست گر رنگست و گر بویم

به این آوارگی یا رب که گردانید پهلویم

دلی گم کرده ام در عالم اسباب و می جویم

که گل کرده ست هر چینی شکست از هر بن مویم

چو نقش جبههٔ خود با دو عالم سجده یکرویم

محبت کرد ایجاد از خمیدنهای ابرویم

زدام بال و پر فارغ چو شاهین ترازویم

زبان شمعم و حرف پر پروانه می گویم

نچیند تا ابد دامن شکست رنگ در رویم