از شرم خودنمایی خون دلیم و آبیم

دود همین سپندیم اشک همین کبابیم

خفاش نور خویشیم هر چند آفتابیم

از ظرف ما مپرسید دریاکش سرابیم

از آگهی چه حرفست هذیان سرای خوابیم

یکسر شرار سنگیم کاش اندکی بتابیم

می خواند آنکه داند ما یک قلم کتابیم

چون ناله های زنجیر یک پا و صد رکابیم

از نقطه کس چه خواند جز این که انتخابیم

زین فرصت عرقناک دردسر حبابیم

با ما نفس مسوزید یک حرف بی جوابیم

بیدل دعا نداریم چندانکه مستجابیم