پروانه شوم یا پر طاووس گشایم

آب و گلم از جوهر نظاره سرشتند

سعی طلبم بیش شد از هر چه نه بنشست

در دامن دشتی که نه راه است نه منزل

جوشیده ام از انجمن عبرت معشوق

ذرات جهان چشمک اسرار وصال است

سازم ادب آهنگ خیال نگه کیست

با موج گهر باخته ام دست و گریبان

بی پردگی معنی از آیینهٔ لفظ است

امید اجابت چقدر منفعلم کرد

تا غرهٔ افسون سعادت نتوان زیست

ساقی قدحی چند مشو مانع تکلیف

بیدل مکن آرام تمنا که در ایجاد