گردن مینا به دستم می به ساغر می کنم

جمله پروازم اگر سر در ته پر می کنم

عالمی را بهر این کشتی قلندر می کنم

چون دم شمشیر پهلویی که لاغر می کنم

بی تو گر یک لحظه خود را زنده باور می کنم

گریه بر حال یتیمی های گوهر می کنم

آن نمی کز بوریایش فکر بستر می کنم

بیشتر غسل از فشار دامن تر می کنم

زیر پا می آیدم سر گر رهی سر می کنم

بوی گل پرورده بادامی مقشُر می کنم

دست بر خود می فشانم گرد دیگر می کنم

کوه می گردد همه گر سایه بر سر می کنم