چون حباب آیینه بر طاق عدم داریم ما

شوق پندارد درین وادی قدم داریم ما

عمر صبحیم از نفس تیغ دو دم داریم ما

همچوابرو هرسر مو وقف خم داریم ما

گرهمه خون نقش بندد مغتنم داریم ما

هرقدر نظاره می بالد ورم داریم ما

اینکه هرسو می ر ویم از خویش رم داریم ما

حسن اگر خوا هد دویی آیینه هم داریم ما

همچوآیینه بیاضی خوش قلم داریم ما

بهر عذر چشم تریک جبهه نم داریم ما

خلقی از خود رفته و نقش قدم داریم ما

بیدل از سامان نومیدی چه کم داریم ما