104
غزل شمارهٔ ۲۲۴
نام خود را تا به رسوایی علم داریم ما
از ملامت کی به دل یک ذره غم داریم ما
از قناعت بود ما را دستگاه همتی
چون هما در ظل بال خودکرم داریم ما
بر امید آنکه یابیم از دهان او نشان
روی خود را جانب ملک عدم داریم ما
در حرم ، گه شیخ وگاهی راهب بتخانه ایم
هرکجا باشیم بیدل یک صنم داریم ما