به این طاقت نمی دانم چه خواهد بود انجامم

به رنگ نقش پا دارم بنای عجز تعمیری

هزاران موج ساحل گشت چندین قطره گوهر شد

چه اندوزم به این جوش کدورت غیرخاموشی

نپیچد بر دل کس ریشهٔ شوق گرفتاری

مگر از خود روم تا مدعای دل به عرض آید

هنوزم شمع سودا در نقاب هوش می سوزد

به چشم بسته غافل نیستم از شوق دیدارت

شرار برق جولان از رگ خارا نیندیشد

شکوه حسرت دیدار قاصد بر نمی تابد

گرفتار طلسم حیرت دل مانده ام بیدل