بعد کشتن نیز پنهان نیست داغ بسملم

رنگ دارد آتشی از کاروان بوی گل

پر فشانیهای یأس آخر به تسکین می کشد

منفعل بود از شراب عاریت مینای من

باغ اقبالست گر بخت سیاهم خون شود

تیغ نازت آستین می مالد از جوهر چرا

جنس دیگر چیست تا از دوستان باشد دریغ

دستگاه راحتم منت کش اسباب نیست

حیرتم دیدی ز سیر عالم رازم مپرس

شوق تا از پر زدن واماند صبح نیستی است

موج با صد بال وحشت قابل پرواز نیست

چشم قربانی ندارد احتیاج مردمک