چون آینه مینای پریزاد خیالم

سر تا به قدم چون مژه یک ریشه نهالم

بالیدهٔ چینی چو مه از چین هلا لم

در آینه هم آینه کافیست مثالم

الفت قفس سایهٔ مژگان غزالم

در خلوت اندیشهٔ خاکست سفالم

نقشی نتوان یافت اگر چشم بمالم

بر خود نگهی تا من موهوم ببالم

کو بخت سپندی که شوم داغ و بنالم

شاید به نسیمی رسد افشاندن بالم

آشفت جوابی که طرف شد به سؤالم