در عالم حق شهرت باطل چه فروشم

کفرست فضولی به ادب گاه حقیقت

قانون ادب غلغل تقریر ندارد

نقد همه پوچ است چه دانا و چه نادان

بر نقد هنرکیسهٔ حاجت نتوان دوخت

جمعیت دل شکوهٔ کوشش نپسندد

عمریست که بازارکرم گرد کسادست

آیینهٔ تحقیق ز تمثال مبراست

سودایی اوهام تعلق نتوان زیست

بی مایگی رنگ اثر منفعلم کرد

در بحر به آبی گهرم را نخریدند

اظهار قماش همه کس نقص و کمالی ست