نه مضمون نقش می بندم نه لفظ از پرده می جوشم

به چندین شعله روشن نیست از من پرتو دوری

چه خواهم کرد اگر آیینه گردد برق دیدارش

چو صبحم زین چمن یک گل به کام دل نمی خندد

نواهای بساط دهر نذر ناشنیدنها

دل از من شوخی عرض من و ما بر نمی دارد

خرام تیر می سازد کمان را حلقهٔ شیون

حریف درد دل جز با ضعیفی بر نمی آیی

تپیدنهای ناکامیست مضراب خروش من

فزود ازگردش رنگم غرور مستی نازت

به قاصد گر نگویم درد دل ناچار معذورم

چه حسرت ها که در خاکسترم خون می خورد بیدل