خامهٔ یأسم خطی بر لوح سامان می کشم

از ضعیفیها نگاهی تا به مژگان می کشم

ازگریبان جای سر چاک گریبان می کشم

صورت بی معنیی بر طاق نسیان می کشم

بازوی عجزم کمان ناتوانان می کشم

ساغر اندیشهٔ آن سست پیمان می کشم

روزگاری شد که ناز چشم حیران می کشم

غیر پندارد عنان ناله آسان می کشم

چون حنا دستی به دست و پای خوبان می کشم

خار هم گر می کشم از پا به مژگان می کشم

گردباد آه مجنون بیابان می کشم

کز شکوهش انتقام از هر چه نتوان می کشم

من که چون صحرا هنوز از خاک دامان می کشم

بار چندین پیرهن از دوش عریان می کشم

هر کجا او سر برآرد من گریبان می کشم