بی روی تو گر گریه به اندازه کند چشم

تا کس نشود محرم مخمور نگاهت

باز آی که چون شمع به آن شعلهٔ دیدار

این نسخهٔ حیرت که سواد مژه دارد

هم ظرفی دریا قفس وهم حبابست

چون آینه یک جلوه ازین خانه برون نیست

عالم همه زان طرز نگه سرمه غبارست

کو ساز نگاهی که بود قابل دیدار

از حسرت دیدار قدح گیر وصالیم

بیدل چمن نازگلی خنده فروش است