با تو چنانکه بیخودم بی تو به تو نمی رسم

جیب چه رنگ بر درم من که به بو نمی رسم

دست شکسته دارم و تا به سبو نمی رسم

هیچ به سا ز حسن این آبله رو نمی رسم

تا نگدازد آرزو من به وضو نمی رسم

می کشدم به منزلی کز تک و پو نمی رسم

بی ثمری رسانده ام گر به نمو نمی رسم

تا نرسد سرم به سنگ تا سر مو نمی رسم

نیست دمی که من به خویش از همه سو نمی رسم

جرم به خود رمیدن است این که به او نمی رسم

آنچه تو دیده ای بگو خواه مگو نمی رسم