آمد ز گلشن ناز آن جوهر تبسم

خط جوش خضر دارد بر چشمهٔ خیالش

مستی ادب طرازست یا چشم نیم بازست

شمع کدام بزمی ای نسخهٔ تغافل

از غنچهٔ عتابت گلچین التفاتیم

زنهار جرعهٔ ناز از رنگ پا نگیری

آورد خط نازی بر قتل بیگناهان

ای آه خفته در خون چاک دلت مبارک

گربرق خونفشان شد یا شعله خصم جان شد

عرض طرب وبال است در عشق ورنه من هم

آن به که شبنم ما زین باغ پرفشاند

از صبح باغ امکان غافل مباش بیدل