به لب حرف طلب دزدم به دل شور هوس سوزم

هوس پردازی ام از سیر مقصد باز می دارد

دلیل کاروان وحشتم افسردگی تا کی

ز یأس مدعا تا چند باشم داغ خاموشی

خزان رنگ مطلب آنقدر دارد به سامانم

ز وهم عجز خجلت می کشم در بزم یکتایی

به رنگ حیرت آیینه غیرت شعله ای دارم

سپند آهی به درد آورد و بیرون جست ازین محفل

جهان جلوه چون آیینه رفت از دیده ام بیدل