غباری می دهم بر باد و راهی پاک می سازم

فسانها می زنم کاین تیغ را بیباک می سازم

سری می آورم درگردش و افلاک می سازم

که من در بیخودیها نیز با ادراک می سازم

به گردون گر ندارم دسترس با خاک می سازم

جبین را هم ز خجلت دیدهٔ نمناک می سازم

دلی چون آبله پا مزد سعی تاک می سازم

که گر بر هم زنم نقش دو عالم پاک می سازم

اگر باشد گریبان تا در دل چاک می سازم

به دندان تا توانم ساخت با مسواک می سازم