مسلمان گشتم و هیچ از میان نگسست زنارم

خرابات محبت از اسیران ظرف می خواهد

به خود می لرزم از اندیشهٔ تعبیر همواری

مسلمانی به این سامان دلکوبی نمی ارزد

به دیر همتم پروانهٔ آتش پرستیها

نفس را الفت دل صرفهٔ راحت نمی باشد

مپرس از ریشهٔ باغ تعلقهای امکانی

چو شمع از سعی الفت غافلم لیک اینقدر دانم

وفا سر رشته ای دارد که هرگز نگسلد بیدل